خدا
در روزگاران پیشین،آنگاه که اولین لرزش صدا بر لبانم جاری شد،برفراز کوهی مقدس رفتم وبا خدا اینگونه سخن گفتم:
پروردگارا،من بنده ی توام،قدرت واراده ی پنهان تو ،قانون من است ومن ،همواره فرمانبردار تو خواهم بود.
اما خدا هیچ جوابی نداد،وچونان طوفانی عظیم گذر کرد.
پس از هزار سال ،بر بلندای کوه مقدس قدم نهادم ودوباره،خدای را اینگونه سخن گفتم:
پروردگارا،من آفریده ی توام ،مرا از گِل سرشتی وتمام هستی ام از توست.
وخدا هیچ پاسخی نگفت،اما چون هزار بالی شتابان گذشت.
هزار سال بعد ،بلندای کوه مقدس را صعود کردم وباز،خدای را چنین ندا دادم:
ای پدر، من فرزند توام،با شگفت وعشق مرا زندگی بخشیدی،من نیز با عشق وپرستش،وارث پادشاهی تو خواهم شد.
وخدا چیزی نگفت وچونان مهی که تپه های دوردست را میپوشاند،دور شد.
پس از هزار سال،آن کوه مقدس را بالا رفته ،دوباره خدای را اینگونه گفتم:
ای خدای من،ای آرزوی من وانجام من،دیروزِ توام وتو امروز منی،من ریشه ی تو در زمین وتو گُل من در آسمانی،وما در نگاه گرم خورشید،رشد خواهیم کرد.
پس ، همان لحظه ، خدا به سویم خم شد وبه آرامی ،عباراتی شیرین ودلنشین در گوشم نجوا کرد وهمانگونه که دریایی،جویباری ضعیف را بر خویش میکشد،مرا درخود پذیرفت.
وهنگامیکه دره ها ودشتها را فرود می آمدم،خدا نیز آنجا بود.
جبران خلیل جبران
موید باشید
درپناه حق
بنام خدا
عنصر صبر در تحقق انتظار تا چه مقدار موثر است؟
روح وجوهر اصلی انتظار،مقاومت وصبر است.کسیکه منتظر تحقق یافتن هدف وآرمانی است باید تا فرارسیدن زمان پیدایی هدف وشکل گرفتن آرمان،پایداری وشکیبایی کند وتاب وتوان از دست ندهدوهرناملایمی را درآن با بردباری بپذیرد،وچون صبرو پایداری را ازدست داد وبی شکیب گردید وتاب وتوان بر زمین نهاد،انتظار نیزاز دست داده است; زیرا که پایداری وصبر،تحقق بخش جوهر انتظار است.
در احادیث از انتظار فرج همراه با صبر سخن گفته اند.
امام رضا(ع) فرمود:«ما احسن الصبرو انتظار الفرج...»«چه نیکو است شکیبایی وانتظار فرج»
برای ظهور وقت تعیین نشده است وهمواره وقوع آنرا امری ناگهانی توصیف کرده اند ولذا باید انتظار لحظه به لحظه باشد.
به امید ظهور
درپناه حق
بنام خدا
سلام
محدث نوری درنجم الثاقب می نویسد : درخبری از امام صادق(ع) نقل شده است :روزی درمجلس امام صادق (ع) نام مبارک حضرت مهدی(عج) برده شد ،امام صادق(ع) به جهت تعظیم واحترام از جای برخاست.
ونیز می گوید:وقتی نام حضرت حجة بن الحسن (عج) درمجلس امام رضا(ع) برده شد، آن حضرت از جای خود برخاست و دو دست مبارکش را روی سر گذاشت وفرمود:
«اللّهم عجّل فرجه وسهّل مخرجه»
از امام صادق(ع) سوال شد چرا هنگام شنیدن نام امام زمان(عج)از جای خود برمی خیزیم؟حضرت فرمود چون غیبت حضرت مهدی طولانی است وامام از شدت محبتی که به دوستان خود دارد هرزمانی که شخصی او را یاد کند نگاهی به او می نماید وسزاوار است که یاد کننده به جهت احترام وتعظیم ،از جای خود برخیزد هنگامیکه مولای خویش اورا به نظرمهروعطوفت نگاه میکند،پس از جای خود برخیزد وازخدای تبارک وتعالی تعجیل فرج ایشان را بخواهد.
موید باشید
درپناه حق
بنام خدا
سلام
دمیده شدن روح زندگی به تن یخ زده ی زمین مبارک
بهار یه شروع دوباره است شروعی برای نو شدن، شروعی برای خوب بودن شروعی برای بهتر شدن
دلهاتون همیشه ی همیشه بهاری
درپناه حق
