بنام خدا                                                             

شب آدینه  و دل  بیقرار  است

قرارش گویی اندر بزم  یار است

دل ما بیقراران بی شکیب است

چوبزم عشق ما هم بی حبیب است

نگـــارگل عذارم درپــــــس ابر

جهان پراز بلا وظلم وهم جبـــــــر

نگارا ،جان به لب آمد کجایی؟    قـــــــــــرار بیقراران در کجایی؟

بگو تا من بیایم سوی کویت

مگر آنجا ببینم نـــور رویت

دلی ازغصه ها صدچاک دارم

سری از غم بروی خاک دارم

عزیزی دور از این میخانه دارم

می هفت ساله از خمخانه دارم

فراقت ساغر دل را شکسته

از این غم، ساقی ام میخانه بسته

بیا تا میگساران در نمازند          حبیـــــــــبانت به پشت در نمانند

بیا ومیکده را رونقی ده

به عمر عشق ماهم زورقی ده

که با آن تاکرانه راه آییم

دمی از عشق تو بر ماه آییم

عزیزا! بیقراران را دوایی!

دل رنجیده مارا شفایــــــــــی

بیا ومرهم صدزخم دل باش

طبیب جسم اندر زیر گل باش

به دنیایی که جز محنت ندیده              صفاومردی از آنجا رمیده

تو بازار وفا را رونقی ده

کلاس عشق مارا شوکتی ده

بیاموزم وفاو عشق وپاکی   که بی عشق است جهان یک تل خاکی

دل من بیقرار روز وصل است

شراب و ساغر دلها چه اصل است

شب تاریک ماراکن شهابی                   بده پایان تو مولا برجدایی

که ساغر باده راپیمانه کرده

دل هر عاشقی میخانه کرده

 درپناه حق