بنام خدا
وقتی میفهمی که دیگه راهی شدی وآقا توی گناهکار رو هم راه داده... دلت میخواد زمان پا به شتاب بذاره وعقربه های ساعت شتابان حرکت کنند تا به محبوبت برسی و....
وقتی میرسی وچشمت به گنبد زرد طلا میفته بی اختیار اشک توی چشمات جمع میشه واونجاست که قدمهات کند میشه ودلت میخواد زمان متوقف بشه ...آره مسخ میشی مسخ اینهمه خوبی اینهمه لطف وکرم آقا
هنوزم باورت نمیشه که توروهم راه داده باشن...تو کجا اینجا کجا؟!؟!با خودت فکر میکنی نکنه که خوابی؟!؟!ولی نه... تو بیداری... بیدار بیدار...
مهربونی آقا خیلی بیشتر از اینهاست وتویی که دربرابر اینهمه لطف ومهربونی احساس شرم میکنی....
ایشالله اگه خدا قبول کنه نایب الزیاره دوستان هستم
به امیدظهور
درپناه حق
